Ey Güzel İstanbul Şiiri - Kemal Çıra

Bir fırtına bulutu İstanbul
İçinde yıldırmlar kopan.
İstanbul'un yıldırımlarıdır minareler,
Göğün kalbine uzanmış bir ok,
İstanbul'un savunma silahıdır minareler.
İstanbul; içinde çarpışmaların
Gök gürültülerinin eksik olmadığı bulut.
Durulma bilmez köpürünce
İstanbul aşıklar şehridir:
İnsan doğaya, hayata ve Allah'a aşıktır;
Bir derviş, bir mevlevi gibi..

Yağmur bulutudur İstanbul
Gözden akan yaştır, kalbe inen su,
Sevinç göz yaşları yanaktan süzülen.
İstanbul, bir yaz yağmur bulutudur.
Aşıkları iliklerine kadar ıslatan,
Sönmüş umutları yeşerten bir yaz yağmuru
Mutluluklardır ayakta tutan İstanbul'u
Hayata karşı beslenen sevgi,
Denize duyulan karşılıksız aşktır
Ve istanbullu olmak acı çekmektir.

İstanbul'da olmak denizin üstünde yürümektir;
Doğaya hakim olmak gibi bir his,
Denizdeki mutluluğu yaşamak gibi
Dünyanın tek incisidir İstanbul,
Şehrin göbeğinden geçen deryadır.
Saatlerin ona karşı koyamadığı,
Haklıyla haksızın buluştuğu yerdir İstanbul;
Karanlık düşüncelerin yaşadığı mekan.
İstanbul, istanbulludan başka herkesin.
İstanbul yanlız yaşayanların şehri.

Mutluluğa yelken açanların şehri;
Dünyanın kalbine giden yoldur İstanbul
Umutların yeşermeye başladığı mekandır,
Yaşamların saatlerle yaşandığı coğrafya.
Hayatların dakikalarla tükendiği,
Koşulların an be an değiştiği şehir.
İstanbul, İstanbul kaynayan kazan
İstanbul gecelerinde en az
Gündüzlerin kadar parlak.
Ve aşıkların şehri: Ey güzel İstanbul!