Ey gönül... Şiiri - Yusuf Ziya Leblebici

Militanların gri parkalarının
içinde gül, dışında bir ısırgan otu
Bir gönül ki bu, devrimlere kale olmuş
gözyaşların doldurduğu bir kuytu...
Hangi mavzerin gül attığı
hangi kalemin kurşun sıktığı,
hangi gözyaşların çiçek aktığı görülmüş
bu gönülden başka...
Bir gönül ki bu, dağlarında yediveren
dikenlere karşı direnen,
Kora düşen ateşe biraz daha diyen
Bir gönül bu, topraklarında çiğ esen...

Ey gönül;
Ey bir kurak, bir göl olan
yağmura avuç açıp, sıcakta kavrulan
sen değil misin rejimine darbeler,
sevinçlerini zindanlara atan.
Sen, düşünce özgürlüğüne bir gardiyan,
mantığına başbakan.
Sen, postalların astı
sevdaların militanı...

Çatlamış dudaklarıma bir merhem
bazen de yerine zehir koyan.
Derinliklerimdeki kurşun yaralarına
bazen yaprak, bazen de tuz basan
sen değil misin! ...