Ey Gönül! Şiiri - Ömer Ersoy

Ey Gönül! Sanadir yazdigim bütün bu sözler
Beni benden alip götürdügün her bir an
Ruhumdan süzülüp, göz pinarlarimdan dökülen
Ne anlama geldigini dahi bilmedigim, inci tanesi misralar

Gökkubbe gibi,yagmur misali sevdigine kosan
Ab-i Hayat olup, damla damla yüregine akan
Can olup,sevdiginde hayat bulan Sevgili

Ey Gönül! Sanadir yazdigim bütün bu sözler
Beni bana unutturdugun her bir an
Akildan bihaber düsüp,divane oldugum zaman
Divane Mecnun mu, Mecnun ben miyim?

Söyleyeni bilinmeyen bir Türkü gibi, dilden dile dolasan
Kor olup,alev alev yüreklerde yanan
Ve her sevgide sahibini bulan Sevgili
Ey Gönül...