Es Rüzgar!
Topragimdaki Gül`den
Alda kokumu,
Git rüzgar...
Hava buz gibi,soguk
Karanlik her yer
Karanlik nereye baksam
Nereye dönsem, kasvet
Avare garip bir yitik,
Sürgünüm,
Sürgün yerlerinin en meshuru
En zalimi mahpushane.
Ve kapimda
Aykiri suclularin, sempatik efendisi
Ölüm...
Varligim kadar benim,
Dillendiremedigim bana ait,
Öteki yarim.
Gercegim,
Simdi tek varligim.
Git rüzgar!
Dosta selam söyle,
Suya hasret corak topraklar
Gibi topragim,hasret gözyasina
Hasret dostdan gelecek Dua`ya
Git rüzgar!
Dosta bayramini kutla,
Mutluysa; sessizce dön yanima
Mutsuzsa; dostun her zaman
Yaninda diye fisilda
Unutmasin!
Hala biraktigi yerde,
Biraktigi an dayim.
Üzerimi örttügü toprak altinda,
Unutulmuslugumla,
Birgün gelir ümidiyle bekledigim
Sürgün yerim Mahpushanede
Mezarimdayim.
Dost: Anne, Baba, Es,Kardes, Cocuk, Arkadas ve...
Ömer ErsoyKayıt Tarihi : 26.10.2006 15:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!