Hayatını bana borçlusun
Ben yaşatıyorum seni
Ben sarıyorum yaralarını
Unutulmuş olabilirdin çoktan
Silinmiştin belkide kitaplardan
Ben aydınlatıyorum karanlıklarını
Her defasında yeniden yazıyorum
En büyük aşk diye
Kapkara gönüllere adını
Kaç defa vurdular seni
Kaç kere gözlerini bağlayıp
Attılar gönül kapısından dışarı
Eşkıya gecelerde ellerin bağlı
En soğuk kalplerde kaldın
En sevgisiz sokaklarda..
Ne zaman sevsem
Seni ruhundan döküyordu
Kalbi taşa dönmüş bir kadın
Unuttunmu her defasında
Ellerinden tutup kaldıran ben vardım
12.12.2011
Kayıt Tarihi : 13.12.2011 14:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ellerinden tutup kaldıran ben vardım '
Bu ne güzel bir şiir.Şiiri ve şairi kutluyorum.
Ne mutlu düştüğümüzde tutup kaldıran ele. Ve bu ele sahip olan insana.
Sevgisiz bir dünyada umut ışığı gibi. Çünkü herkes 'düşen bizden değildir' derken düşene el uzatmak. Bir yaraya merhem olmak....
'Sizin evde ağlayalım , bizim evde gülelim oynayalım derken...'
Güzel bir çıkış kapısıydı. Tam puan listemde. Saygıyla.
TÜM YORUMLAR (2)