Ey ahenk, dostum! Şiiri - Mustafa Cilasun

İçtenliğiniz ve zarafetiniz...
Satırlarınızda ki naifliğiniz...
Kuraklığı yaşadığım gönlüme,
Serabı değil, suyu gösterdiniz...
Derinlerde terennüm edenler,
Tahayyül ikliminde yeşerirler.
Tahkik, idrak ve tefekkürler,
Onların vazgeçilmesi olurlar.
Bu hissiyat müdavimleri,
Yaşadıkları mekânlarda,
Bekledikleri gibi, anlaşılmazlar,
Maksuda giderken, beklemek!
Zül celale kavuşma aşkı,
Ahenk denkliğinde meşki,
Meczubun, metfunun farkı,
İtminanımızla anlam bulur.
Ameller ve ibadetlerimiz,
Bize, cenneti getirmezler...
Cennet, haniflerin değil,
Mukallitlerin beklentisidir.
Cemale muttali bulunmak,
İçsellikte maksuda koşmaktır.
Sevgili yazı dostum,
Sizinle paylaşırken,
Hislerimin hazzını yaşıyorum.
Mana derinliğinde tanışmak,
Hem hal olmak,
Bilinmezlerin mefkûresinde, buluşmaktır.
Bilinmezler bu denli derunilik verirse,
Biçare kimliğimizin hali ne olur.
Cenabı Hakka, kul, köle,
Olma iddiamız bulunurken,
Benliğimizin tercihlerinde boğulmak,
Avuntularımızın sınırsız hadsizliğidir.
Hazan mevsiminde, kuşlar ve yapraklar,
Kendi ahvalinde garipliği yaşarlar.
Ağacın dalları, yalnızlığı ve terkedilmişliği,
Terennüm etmek zorunda bırakılırlar.
Kök, kendine verilen göreve öğle bağlıdır ki,
Sadakatin derinliğini gözlemleriz.
Kuşların ve yaprağın, barınmalarına rağmen,
Kendini terk etmek zorunda kaldıklarını bilirler.
Sevgili paylaşım ortağım,
Saygıdeğer atmosfer arkadaşım,
Biçare kimliğimle size içimi açmak cesaretini,
Kendimde buldum.Katkılarınıza müteşekkirim.