Ne sınırın bilir ne var hudutu,
Her şey elinde ki bir karakaştır.
Yavrular ortada Melek mi kötü,
Bozuk belli oldu, babadır baştır.
Uğraşma böylesi arsız, yüzsüzle,
Nokta-i ama'dır Rahmi maderim.
Vardan vara yürümekti pederim.
Vaktim tamam oldu, artık giderim.
Böyle bir can idim, canlar elveda.
Devriye yolcusu yollara düştüm,
Seherde, sandım ki, bir yıldız kaydı,
Önümden geçerken, çarptı haz beni.
Güneş mi olaydım, Ay mı olaydım,
Geçerken sandım ki çarptı köz beni.
İda' nın önünü örttü, kapattı,
Cehalet çeşmesi coşmuş da akar,
Tasın alan koşar kana içmeye,
Şu alemde ancak cühela bakar,
Tasın alır koşar kana içmeye.
Kemalet kaynağı dingince yürür,
Ey Erenler ben bu derd ile kaldım,
Ne Sultan rahmeyler ne de kul çeker.
Bir Mecnun misali Leylakeş oldum,
Ne sahra dayanır, ne de çöl çeker.
Aşk ile perişan, ağlarım nice,
Sevdiklerim çoktu,
Gönlüm kadardı.
Hepsini de ben seviyordum...
Çoğunun haberi dahi yoktu,
Ben seviyordum onları
Sevgiyi yaşıyordum,
Topraktan damlar yapardı,
Kardan evler.
Ve kartopu oynardı çocukluğumuz,
Oyuncağımız hiç olmadı çünkü...
Kır çiçekleri toplardık renk renk,
Her yeni gün;
Sarsıldı can beden, depremim oldu,
Yıkıldı dağlarım yerle bir oldu.
Yerin taş toprağı yandı kül oldu,
Yükseldi dumanım başımda ahri.
Kapandı yollarım düşünce çığlar,
Sevgimin yüreği sızlıyor imiş
Candan canım yanar derdine yarim.
Acıyı sevmektir aşk ismi demiş
Aşıkın uğraşı merdine yarim.
Cefa çekmek imiş aşık kaderi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!