Evrenin İçinden Şiiri - Hayati Güneş

Yağmur yağdı
Taşın toprağın kalbinde uyudu

Bir kuş
gölgesini yere bıraktı
Geri dönmedi

Rüzgar
Sessiz harf esti
Parmaklarımda çoğaldı
Bir yıldız
Kendi yalnızlığını ışığa çevirdi

Deniz kıyıya asal adımlarla vurdu
Her dalga bir öncekinin kardeşi
Ama asla ikizi değil
Gözlerim uzak bir kıtayı aradı
Yalnızlık taşlara yaslandı
Bir dua yükseldi
Göğe asılı kaldı

Ve biz bölünmezliğin eşiğinde durduk
Ne sen bana tam dokunabildin
Ne ben sana eksiksiz gelebildim
Aramızda
Asal bir mesafe vardı
Ne küçüldü
Ne büyüdü
Sonsuzun içinde sabit kaldı
Bir sayı gibi
Tek başına
Evrenin içinde

(Asal sayı dizisi her kıta 2-3-5-7-11 dize)