Evler de Yetim Kalır Şiiri - Yavuz Değir ...

Evler de yetim kalır, sahipleri ölünce
Yetim kalır duvarlar, resimler yetim kalır
Sessizlik çığlık atar, biri eve dönünce
Boğazlar düğümlenir, isimler yetim kalır

Sesleri duvarlarda, bu evden göçenlerin
Porselen fincanlarla çay,kahve içenlerin
Kesmeşeker tadında muhabbet açanların…
Üstünü toz kaplayan cisimler yetim kalır

Hiçbir şey baki değil dünya denen alemde
Tükenir nefes bir gün,ömür denilen demde
Saksıdaki çiçekler yolunu gözler camda
Perdelerine vuran nesimler yetim kalır

Mübarek bayram günü evin önünde durduk
Kapılar açılmadı, taş üstünde oturduk
Titreyen dudaklarla, maziden hesap sorduk…
Öpülecek el gider, hısımlar yetim kalır

İçime hüzün çöker ana,baba deyince
DEĞİRMENCİ yüreğin, gamlanır ince ince
Bu evler sizi bekler, dönen yok senelerce....
Sonbahar’lar,Ekim’ler,Kasım’lar yetim kalır