Ev Ekmeği Şiiri - Gülhan Özkara

Bir gün önceden başlar telaşı
Un, ufra, saç, odun derken
İtanın üstünde katlanmayı bekler hamur (İtaa: Hamur kilimi, çok kalın dokunur)
Topuklar ile taraklar ile
Epey bi kıvamlanır
Sonra kalın odunlar yakılır
Bir araya gelir ekmekçi kadınlar
Kimi bazlama yer, kimi börek
Bir sabah kahvaltısı yapılır
Güneş doğduktan sonra
Evraaç döner, yufkalar yığılır (Ekmeği çevirmeye yarayan ağaç alet)
Bir tokluk bayramı olur, herşeyde
Kedi-köpek, tavuk-cücük,
Çocuk, insan ne varsa işte
Ama yine de hepsini saysan
Bir futbol takımı etmez
Ayşe babaanne gelin Zöhre
Cinli Gülay, Gaziantepli Ayşe,
Halam Nazire, Halamın gelini Fadıma
Kara Fadıma, Kara Hürü
Büyük Fadıma Gelin ise
Sarayının balkonundan bakmakla yetinir
Zeynep öğretmen ayakçıdır
Pek fazla anlamaz
Ben en çok kenarda köşede
Öylece kalmış kütükleri
Yakmalarını severim
Sonra böreğe geçerler
Soğanlar, patlıcanlar, etc.
Söğürme yapılır
'Evde ekmek yapılıyor' demek
Sacın alnında, Temmuzda
Duranı soğutacak
Sadece eşki ayrandır
Delikanlılar,
Annelerinin yanına gelirler
Sevinir anneler,
Çocuk büyütüyorum diye...
Temmuz 2010