Ey Gönül!
Bu zâlim nefsimin şu yaptığını,
Hasımlarım dahi inan etmedi;
Sıralarsam şimdi tüm taptığını,
Ne var ise, Hakk'a imân etmedi..
İmtihângâh dünya benliktir engel,
El ayağa olmuş dolanan çengel,
Düşün, aklı kullan Allah'a sen gel,
Oyun, eğlenceye bir hân etmedi..
O dost kurdu kazan piştikçe pişti,
İltifât mı duydu? Şiştikçe şişti,
Biraz erse sırlar deştikçe deşti,
Kimse nefsim kadar âyân etmedi..
Nefsi bilen kullar yıkar bendini,
Adem sende belle nefsin fendini,
Aşk nârında yakıp oldur kendini,
Kur'ân'ın da boşa beyân etmedi...
Kayıt Tarihi : 3.1.2017 08:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!