Etmedi mi? Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

ETMEDİ Mİ
Fıravunun attı beti benizi,
İkiye yarıldı hazar denizi,
Peygamber geçince kayboldu izi,
Musa'ya sina'yı tur etmedi mi.

Hiç biri düşmedi Feryadı ah'a,
Hepsi teslim oldu ol padişah'a,
Barınak eyleyip gemiyi Nuh'a,
İsay'a gökleri sur etmedi mi.

Nemrut ki kılınca, kendini ilah,
Kanatsız ayaksız, sineği billah,
Musallat eyledi kesildi iflah,
Dünyayı, karartıp dar etmedi mi.

Hacer İsmail'le yalnız kalınca,
Sefa merve arasına varınca,
İsmail ayağın yere vurunca,
Zemzem kaynağını var etmedi mi.

İsmail bıçağa oldu emanet,
Hak teâlâ kıldı Lütfi merhamet,
İbrahim ateşte, buldu selamet,
Ateşi cennet'ten yer etmedi mi.

Sabrı metanetle eyledi nida,
Derdine dermanı vererek hüda,
Eyyüp hastalığa eyleyip veda,
Evlad ıyalini yâr etmedi mi.

Secde kılmayınca Adem'i pire,
Cennet'ten kovulup atıldı yer'e,
Şeytanı lainin göz göre göre,
Ebedi yerini nar etmedi mi.

Peygambere kucak açtı Nur dağı
Güvercin yuvayı, örümcek ağı,
Örerek sakladı kutlu sancağı,
Müşrik'in gözünü kör etmedi mi.

Ebabil'in ağzına siccin sığdırıp,
Ebrehe'nin ordusu'na yağdırıp,
Lain başlarını yere eğderip,
Teker teker yakıp kor etmedi mi.

Müçtehit'im görme kimseyi hakir,
Ata'ya itaat etmedi Zakir,
Allah'a güvenip atladı Şakir,
Kırklar'a karışıp sır etmedi mi.

İsmet Murat
(Müçtehit)
Halk Şairi