Eşref İnanç Şiirleri - Şair Eşref İnanç

Alemden aleme gidiyor; bir gemi!
Her taraf karla, buz mevsim kış mevsimi!
İdareci kaptan, şaşırmış dümeni!
Gidiyor; ama olacak alabora.

Yolu uzadıkca, açıyordu yelken!

Kadın bize kardeş, bacı
Doğurmak için çeker sancı
Derdimizin ilacı
Kadın budur benim bildiğim.

Sevmek için yavruyu dizine

ömrüm gizlenmiş,
Takvim yaprağında
Belki bir yad elde,
Belki vatan toprağında.
Nerede, ne zaman, nasıl
Mutlak gerçekleşecek

Muhtaç etme yarab, bizi muhanete
Erdir bizi Yarab, erdir hidayete
Dönsün yaşantımız, asr-ı saadete
Bizide al Yarab, afv- u mağfirete.

Sol yanım yangınlarda,
Sağ yanım buzul çağında,
Ne yangınım sönüyor,
Nede buzlarım çözülüyor.
Seni ararken;
Bütün organlarım,

Dünya sanada kalmaz yapma caka fiyaka
Gemi batınca eğer bulamazsın filika
Okyanusu geçmek için yalvaralım Hakk'a
***Hep yürüyelim arş ile başlayalım marşa
***Sesimizi yükseltip duyuralım tüm arşa

Kardeşini bırakıp, küffara açtın kucağını;
Medeniyet budur deyip, söktün islam sancağını.
Zaten böyle olacağın belliydi, boş idin çünkü;
Karşındaki tepeyi büyütüp, kocaman dağ gördün.

Hergün sokaklara dökülüp,ayrı, ayrı meyhane;

Kır çiçeğim kar çiçeğim
Pembe açan nar çiçeğim
Aç kolunu beni beni
Daha sıkı sar çiçeğim.

Yıl dokuzyüzellidört; günlerden cuma, beş martdı
Doğumumla bana da verdiler, imtihan kartı
Bulüğa ermemle, günahlarım çok hızlı artdı
Zincir olup birbirine eklenmekte günahım
Affetmeyi seversin, beni de affet Allah'ım.

Hep sığarız, dünya geniş
Hepimize, güzel bir iş
Mutluluğa doğru gidiş
Varsın olsun, ben isterim.

Herkes mutlu, herkes hoşnut