Esmelerinde Ekimin Şiiri - Seyfi Karaca

Damla damla tükenen
Ateşin küle düştüğü savruluşlar kum saatine yakın
Orta yerde koyduğu can yongasını paydos yerine aktarma yaparken güz rampası
Yalnızlığını dikenli dalların uçlarına asmış akrep yelkovanların unutkan zihninde mahsur kalan
Sivri ve kızgın bir çengele çığlık çığlığa
Ertelenmiş müjdeleri kökünden koparıp getiren sessizliğin ardından
Kırmızıdan daha alımlı ve güzelmiş
Mavilerden daha özgür ve asi
Işıklar içinde hayata boy veren
Su gibi sakin, toprak gibi anaç, insan gibi tanıdık, aşk gibi sevecen
Cam yüzünden süzülüp akan hıçkırıklara bulanmış boğulmuş puslu bakışlarla adresini bulmuşcasına
Zil çalıyor mokadan
Hasret çınlıyor zuladan
Bahçeler bozuluyor paydos paydosa
Ortalığı toplayan rüzgar kapıları sokakları silip süpürüyorken
Aşkın huzuruna çıkarıyor ezelden sevdiğini
Cep aynasında ismi yazılı kıza ıslık çalar gibi
Ekim esmelerinde tozup gezen sonbahar

Ekim/ 25