Esme hazan esme, ezelin beter
Dalımdan döktüğün gazelin yeter.
Al al gül açıp, kül eylesen beni
Kabrimdeki toprak, kokanım yeter.
Hazan yeli, çıkıp sorma yolumu
Bulup kanadımı, kırma kolumu
Vurur isen, açan gonca gülümü
Dalımdaki yaprak, dökenim yeter.
Gökten avaz çekip, ağrım üstüne
İnme, ayaz kesip bağrım üstüne
Bitap düşüp, çöksem böğrüm üstüne
Gönlümdeki ırak, çıkanım yeter.
No’lur, çalma benim rengim, alımdan
Canım alıp, ayrı koyma dalımdan
Bendim yıkıp, suyum kessen yolumdan
Bağrımdaki çorak, akanım yeter.
Hazan yeli, koşup durur ardımdan
Ayazları aşıp vurur sırtımdan
Alevler söndürsen, gönül yurdumdan
Göğsümdeki yürek, yakanım yeter.
Kayıt Tarihi : 5.9.2024 20:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Emeğine yüreğine sağlık sayın şair.
Selâm ve saygılarımla
teşekkür ederim güzel yorumlarınıza.
TÜM YORUMLAR (3)