Eskimiş Köy Okulu Şiiri - Kasım Kaplan

Köyün birisinde bir okul vardı
Bu son günlerinde sık sık ağlardı
Çatısına konan, yanına varan
Göçmen kuşlarına hep dert yanardı

Anlatırdı onu dinleyenlere
Kendi dertleriyle inleyenlerle
Yüreği çok yanık gönlü ezikmiş
Tek tek anlatırdı isteyenlere.

Öğrencisi azmış, artık eskimiş
Masa, sandalye ve sıra eksikmiş.
Bazı haylazlarda bıçakla çizmiş
Sıraların çoğu çizik çizikmiş.

Muslukları bozuk su damlatırmış
Çocuklar bahçeye çer çöp atarmış.
İnsanların ona ilgisizliği
Onun bir derdine bin dert katarmış

Sanki yalvarıyor okul kendince
İnliyor kapılar kendi dilince
“Özenli kullanın ve önem verin.”
Diyor hüzünlü bir ses ince ince.