Eskiden idare lambaları vardı; ışığı ince, kırmızı ….Yüksekçe bir yere konur ifil ifil yanar etrafı aydınlatmaya çalışırdı.Tüm ev halkı etrafında,aynı odanın içinde …
Ders çalışmaya çalışılır,sohbetler edilirdi.
Keçiboynuzu ağaçlarının koyu gölgesinde bir kuyu…
Kuyuya; bakırdan yapılmış,oldukça ağır,rengi sudan yeşile dönmüş helke salınır ve yavaş yavaş iple çekilirdi.Helkedeki su, bakırı kalaylanmış, gümüş gibi parlayan güğümlere boşaltılırdı. Suyun ağırlığına bir de bakırın ağırlığı eklenince,güğümler yerden kalkmazdı artık.Onca yolu katedip eve ulaşınca; ayakkabı,çorap,elbise, hepsi curculak kalırdı.
Bazen de helkenin kuyuya düştüğü olurdu. Helke,onca suyu etrafa sıçrata sıçrata, yavaş yavaş kuyunun derinliklerinde kaybolurdu.Düşen helke,kopça şeklindeki demirden yapılmış kanca ile kokulu çamurlardan çıkarılırdı.Artık, kuyunun suyu bulanıklaşır; çürük bir tat alırdı.
Kuyuların üstü açık olduğu için tehlikeliydi tabii. Hatta büyükannemin deyimi ile; Herifçik’in oğlunun kuyusuna köpek düşmüş bu kuyu pis,suyu içilmez,derdi.Sadece hayvanlar sulanırdı bu kuyudan.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta