Eski Zaman Aşkları Şiiri - Halil Kumcu

Alışamadım ben şimdiki sevdalara;
Kimse görmesin bendeki seni.
Ömrüm seni sevmekle son bulacak;
Bu bir aşk yemini.

Ne hayaller geçer önümden,
Ne çok yakınır oldum.
Mektupla sevdim ben seni;
Resmin cebimde olmadığında kahrolurdum.

Ah, nerede o eski günler,
Hele o eski aşklar?
İçimi ısıtan gülfidanı,
Terk ettiğin günden beri kanar.

İzi bir yara gibi hâlâ durur şuramda;
Eski sancının yangını.
Yaralar bu aşklar,
Eski tanıdıklardan kalan yanımı.

Ne garip şey bu yıllar var ki,
Büyüdüğüm evdeki o kokun
Bir adım geriye atmadı;
Kurutulmuş çiçeklerle sunduğun.

Pencereme konmuş ürkek serçe,
Terk etti, gitti beni gittiğin o saatlerde.
Dokunsam ağlayacakmış gibi,
Bir yarım hikâyede.

Eski ekmeğin tadı yok hiçbir şeyde;
İçimde eski zamanlardaki seni depreştirdi.
Eski zaman aşklarını özledim;
Aşklar da çok değişti.

Dünyanın en yalnız insanıyım,
Yine ikimizin şarkısı çalıyor.
Her şeyin sonundayım sanki;
Beni hep geriye mazideki sana götürüyor.