Umud bir öykü adIı, başında önde gider,
Bir ayrım olur sonra, yarısı dünde gider.
Bölüşür yaşanmışlar yaşanmakta olanı,
Anılarla umutlar barışık yönde gider.
Bir gün, bir ân, bir yerde bir dönemeç belirir,
Dengesini yitirir gecelerle gündüzler.
Yalanlara dönüşür korkular için-için,
Sıcaklığını keser duygular, düşünceler.
Tükenen sevilerin alışkanlıklarında,
Gittikçe donuklaşan ışıklar yanıp söner.
Karanlığı emzirir yığın-yığın gölgeler,
Can ateşi soluk göz-bebeklerine tüner.
Bir süre kanat çarpar artık yorulmuş bir kuş,
İnişinin kararan havalarından düşer.
Kayıt Tarihi : 26.8.2000 03:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özdemir Asaf](https://www.antoloji.com/i/siir/2000/08/26/eski-oyku.jpg)
İlahi rıza canı başındayken namaz kılandır
Felaketi kaza namaz kılmayıp cehennemde yanandır
Dünyada şerit ihlali yapanlar trafikte kaza yapanlardır
Namaz kılmayanlar yoldan sapanlardır
biz bütün amelleri yerine getiririz ondan sonra umut ederiz geceyle gündüzü karıştırırsak gece etrafa bak kimi göreceksin kimin için öleceksin gündüz dümdüz nere bastığını bilirsin güzel şiir
TÜM YORUMLAR (7)