Eski Bir Resim Şiiri - Murat Akyol

bir tek resmin vardı zaten
en son elde kalan
bir yarım tutkuydu bu
bir çeyrek avuntu
siyah beyaz
solgun biraz
az önce onuda yaktım

gecenin bir vaktinde bu yaptığım
çaresizlik avuntusu
sana layık değil ama
üzgünüm tabutun
kristal bir küllük içindeki
bildiğimiz kibrit kutusu
soğuk biraz
külleri az

yandığını bilmiyorsun bensizliği yaşarken
yalan adlı şehire
umutsuzca koşarken
git ama unutma
her bir an hatırlayacaksın beni
öyle ki
sarı renkli paketten
bir sigara içerken
Çelik diye birini
tesadüfen dinlerken
ve yürürsen yağmurlarda
gece mum ışığındayım

bekle bitmedi
daha gün ışırken tanyeri olacağım
utanıp sensizlikten
kızarıp solacağım

yorgun şöförlerin gözleriyim şimdi
çöpçülerin uykusuz elleriyim
sabret
eve ekmek götürmek için
yarını görmeliyim

uyuma bu saatte
bir kerecik sabah sukunetini dinle
dağlardan kopup gelen sel oldum şimdi
ne ateşler söndürdüm geçtiğim yangınlardan
soğumadı sönmedi
daha beter alev aldı yüreğim

yumma gözlerini eserini seyret
yarınki cenazeleri bekleyen
musalla taşıyım belki
dünya sevenlere dar nasılsa
sevgisize cennet bahçesi

bir teknenin gemici feneriyim artık
serseri mayınlara hazırlıklı
fırın ateşinde ekmek buğusuyum
biraz sıcak
biraz iştahlı
uzak dağ köylerinde çoban ateşi
ve yakın cami imamının ayak sesiyim

sus ağlama
bir resmi yaktım ama
vazgeçmedim senden

bak ezan okunuyor
alacakaranlıkta sesleniyor bir yüce tiz
unutamamışken seni ne farkeder
Vatikan'da ALLAHUEKBER
Mekke'de vaftiz

(GİRESUN / Kış ' 97)