Eski Baharlar Şiiri - Ömer Yazıcı

baharla beslenmiş özlemlerim vardı
yada bahara mı demeliyim bilmiyorum
eskiden
eskimişliğimizin utanç duvarlarından süzülen özlemler
zamana kafa tutan sevmelerimizin kötürüm duruşlarıyla
cüretkar
tahrip gücü yüksek şimdi
kafa koparan hararetli hasretlerin
eski baharlardan kalma köhne çiçeklerde
içimden emekleyen bebek masumluğunda sevgiler geldi
iyi baktım onlara
eksik etmedim yürekteliğin hoş sunumlarından
durmadı
geçti
üstelik baktı
gördü
genede geçti
hayasız hayatın haysiyetsiz vuruşlarıyla
bide gülücük patlattı ardından alaya konuymuşum gibi
en tatlısından olmasada
yarına dedi
kısmetsiz kısmetlerden kısmetse
kaldım öyle
hani en sevdiği oyuncağı kırılmış çocuk gibi
çok sürmedi kendime dönüşüm
en eski dosta
bakmayın öle malul malul
rakıdan geçeli çok oldu
daha eski dostlarımda var benim
üstelik hiç aldatmadı yüreğimi
eksiklikte yaşatmadı
eskimedide
şimdi onunlayım işte
ben içli içli düşünüyorum
o anlatıyo
elbette bana anlatıyor
şimdilik tabi
sonra eskimiş baharlarada anlatacak
ağlatacakmı demeliydim yoksa
bit pazarı na düşmeksizin
bilmiyorumki
zamane sevdalarına dönmüşlüğümüz
avare saatlerimizin kör bakışlarındamı şenlenmiş
yada eksiltilmiş nisan duruşlarındamı
he yaa
bi yerde duracak işte şiirlerim
orda görecez
hep birlikte
yaşayamayacaz ama
şüphe yok buna
görecez
ben bu yüreği şiirleyemeyeceğim günleride görecez
dünleride
eksik baharların eski şafşatasınıda
gülleride görecez
kırçiçeklerinide
olmadı yar
olmadı
gerçeği sevdaya tercihin yakışmadı
bilmezmişsin gibi
hayatı senden öncene gömmüşlüğümü
hissetmezmişin gibi
azaltılmış umutlarımızın tükeniş öykülerinde susmuşluğumuzu
çektin insanlığı yüzüme
bıçak yarasından korkmamışlığımıza aldırmadın
kendinden emin gidişlerle
vurdun
acıdı
çok acıdı
ben
bütün gidişlerini gelişlerine yorardım eskiden
ve bütün ölüşlerimden bebek sevmeler doğururdum
ama
aylardan hep bahardı yüreğimize
çok nisan
azda eylül
eksikliğimiz
eskimişliğimizde belkide
yada özlem
eski baharlara

FUFUKA