Eski Şiiri - Cihad Keskin

bir yalancı yağmur, bir sözsüz şarkı yine benzer mevsimlerde.
hayatı boyunca eli çivi tutmamış bir tamirciye benzer bir tat yine yaşantılarda.
her zaman söylediğimiz gibi, hiçbir şey pek değişmiyor dünyalarda.
muhakkak bir kapı var açılmasını beklediğimiz.
çünkü bir diğerinin daha önce kapanmış olması, bunu bekleme sebebimiz.
toplandık bir gece ve bir düzlük umuyoruz ufaktan.
çünkü yorulduk galiba çık çık bitmez bu yokuştan.
fazla karanlığa verdiğimle fazla ışığa verdiğim tepki aynı.
demek derdim ışıkla ilgili değil.
demek derdim karanlıkla ilgili değil.
demek derdim yine başa döndük, benimle ilgili.
yine tadı yok bu zamanların kamyonların gümbürtüsünde.
elimiz ayağımız uyuşmuş, yine toplanıp kalem dileniyoruz kurşunlardan.
yine barışmaya çalışıyoruz savaşarak.
yine başa dönüyoruz, yine başa, en başa.
nerede o eski eskiler.
bakın eskiler, eskileri, hep nerede o eskiler diye çağırırlar.
bence biz de ilerideki yenilere, kendi eskilerimizi böyle pazarlamalıyız.
hep eskiden daha iyiymiş gibi, hep şimdiler kötüymüş, önceler daha iyiymiş gibi.
sırf kendi zamanlarının kıymetini bilemesinler, sırf bizim eskilerimiz daha iyi bilsinler, bize imrensinler, bizim eskilerimizi giysinler diye yapmalıyız bunu.
bugünkü hırçınlığımızı, yarın sanki dün naifmişiz gibi,
bugünkü cinayetleri, yarın sanki dün işlememişiz gibi anlatmalıyız.
bugünkü yağmur dünkü sudan yağıyor, ama eski yağmurlar daha güzeldi demeliyiz.
nerede o eski yağmurlar...
ne güzel yağardı eskiden.
hem şimdikiler eskisi gibi ıslatamıyor da.
malzemeden mi çalıyorlar artık acaba?
yoksa bizim zamanımızda bir yağmur yağardı, her şey ıslanırdı.
şimdiki de ıslanma mı? hiç.
nerede o eski bayramlar...
nerede o eski dostluklar...
nerede o eski komşuluklar...
bizim zamanımız, hep iyi şeyler bizim zamanımızda oldu, sizin zamanınız çok kötü diyelim.
biz de bizden öncekilerden öyle duyduk demeyelim, bakın bunu söylemeyelim.
yoksa anlaşılır her zamanın aynı olduğu.
yoksa ortaya çıkar hiçbir şeyin o kadar da değişmediği.
nerede o eski şairler...
bunu diyebiliriz. en azından şimdi diyebiliriz. yoklar çünkü.
yalan da sayılmaz pek.
işte böyle...
toplandık, bekliyoruz açılacak o kapı.
eskileri düşünüp yenileri yaşarken hep kendimizi üzdük.
şimdi yokuş çıkıyoruz, sanırım yolun sonu düzlük...
...olsa iyi olur.
...
...
...
nerede o eski düzlükler...