Esirgenen Umut Şiiri - Begüm Avcı

ölüpte dirileceğim saatlerin esaretinde yaşıyorum.
zamanın kurtaramayacağı,
vaktin hiç yetmeyeceği
bazen de geçmeyeceği…
geleceğe dair umutlarım var benim;
cama bıraktığım kırıntılarla birlikte,
kuşların alıp götürdüğü.
bazen açmamış bir tohum özendirirken,
nadiren solmayan gül olma isteği beni bitiren.
kendimle öpüşürken, fonda çalan müziğe aşığım ben.
hayat ağzımda hep tükürmek istediğim tatlar bırakıyor.
sonra, sonra su içiyorum.
hiç olmamış olanlara özeniyorum
hiç olmayacak olanlara.
yüzemediğim denizlere,
gidemediğim şehirlere,
çok yakınlarındaki
bazen dibindeki
aslında içindeki cennetime.
kaç günah işledim
kaçı beni cennetinden attırdı.
kaç sevap gerek geri kabulüme.
mahvına yaklaşmak için,
tüm paramı bir dilenciye verebilirim.
günlerce aç kalabilirim.
istersen saçlarımı bile keserim.
nefes almam istersen.
susarım ben. su içmem.
dilediğin kadar acıtırsın canımı
bir kez olsun ‘ah’ demem..
kuşlar kendilerine bahşedileni götürsün,
umutlarımı geri getirsin lütfen.