Yıllar sonra aralanan yanlış bir kapının eşiğinde düşürdüm kimliğimi.
Kulaklarımı zabıt tuttuğum bir türküydü sensiz yaşam, eşlik ettim.
Adımlarıma not düşen bu gidiş, tasviri imkansız acılar doğurdu içime.
Yinede, şikayet dilimden uzak, şükür aklıma yakındı.
Bozmadıkça adabımı, uysal bir koyun gibi asmak istediler bacağımdan,
atlamak istediler üstüme. Ne varsa içimde yağmalamak istediler.
Bilmediler, içimin ateşi onları da yakacak kadar derindi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
