Esen Duygular Şiiri - Gülçin Şahin

Papatya beyazda duruyor aydınlık ve ışıl ışıl
Yansıtıyor bana ışığını huzur veriyor
Bazen öyle hırçın öyle kızgın ki yapraklarını titretiyor
Yeşil dalları yüreğime sarılmış çıkış yolu vermiyor
Toprakta mis gibi kokuyor içinin temizliği toprağa geçmiş karanlığı aydınlatıyor
Sıcacık bir sevgi bulurken birden uzaklaşıp gidiyor
Koklamak isterken başka arayışlarda ulaşmak mümkün olmuyor
Yakınsın içimde bir fırtına gibi esiyorsun
Eziyorsun bazen duygularımı toparlanmak mümkün olmuyor
Esiyorsun boran misali duyguların denize vuruyor
Duygu denizinde mavilik ararken kırılgan bir kalple bekliyor
Esiyor deli rüzgar götürüyor beni uzaklara gerçeklik gemisi arıyor
İçinde sevgi,şefkat adlı iki kız gerçek aşkı bekliyor