Tonlarca gözyaşı bırakacaktım
Kıskanmasaydı acım gözlerimi kendinden.
Sen ölümü böylesi tebessümle karşılarken...
Belkide ar gelmeseydi ağlamak..
Ellerim, seni tutamayan berbat ellerim
Dizlerimi dövecektim kaldırabilseydim yerinden..
Tarihini toplayıp gittiğinde sandım ki bu masal bitti
Oysa ne değişti, ''Evreşe Yolları'' hala dar
''Yüksek Yüksek Tepelere'' hala ev kuruyorlar
Ama benim kulaklarım sağır
Duyamıyorum...
Sende duyamayacaksın
O kadar aşrı memleketlere gittin ki
Kazsam kazsam toprağı sana ulaşamıyorum...
Can ebem, çakır ebem,dili türkülü ebem
Doğuştan özleme hançerli yüreğin
Teselli buldu mu, kavuştun mu o çok sevipte
Bir türlü sığınamadığın, doyamadığın ana kucağına
Varmıydı bekleyenin vedasız gittiğin
Bilinmeyen yolun hasret durağında...
Birisi bana türküler söylesin
Kızsın bağırsın
Sonra senin gibi kızım desin, canım desin
Bu kadar suskunluk ağır geliyor
Taşıyamıyorum sensiz sessizliği...
Saçımı başımı yolmak çaremi söylesene
Senin dudağında tebessüm varken
Bunca taşkınlık ar geliyor..
Yapamıyorum..
Eyy Meriç!
Enez'in en deli, en asi nehri
Ne olduda sana, küstün coşarak akmalara
Senden güç çalmaya gelmiştim
Derinlerinden bir çift göz bağışla bana
Onun gibi mavi baksın, çakır çakır aydınlatsın
İçime düşen sığıntı karanlığı...
Es be Karayel! medetim var senden
Bırak serçe kuşlarını öldürmeyi
Ezberlemişim ölümün rengini
Hoyratça es içim yanıyor
Savur at acımı yanan göğsümden öteye
Günahsa günah, isyan ediyorum
Sevdiklerimi sorgusuz sualsiz benden çalan
Yaşamımıza ipotek koyan bilinmeyen güce....
Kayıt Tarihi : 3.1.2008 15:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1951 toplu göçüyle Bulgaristan'dan; küçük yaşta geldi... Afyon'un Sultandağ ilçesi; Kırca Köyü'ne yerleştirildi. 15 yaşından sonra, kendi yolunu çizmeye karar verdi. Ebe okuluna yazıldı. Mezun oldu. Kars'ın Göle ilçesine ebe olarak tayin edildi. Çalışma şartları riskli olduğu için; devlet kendisine bir de ruhsatlı tabanca verdi.. Silahını ve bavulunu alıp görev bölgesine gitti. Uzun yıllar; 7/24, at üzerinde, kızakla, yürüyerek; yolsuz, elektriksiz köylere ulaşıp doğumlara girdi. Yüzlerce çocuğun dünyaya gelmesini; yüzlerce kadının hayatta kalmasını sağladı. Kars'ta evlendi. Yıllar sonra, ülkenin doğu sınırından batı sınırına; önce Sultaniçe'ye, ardından Enez merkeze tayin edildi. Enez'de emekli oldu; yerleşti. Emekli olduktan sonra da, Enez ve çevre köylerde acil doğumlara gitmeye devam etti. Tek mülkü, Enez'de, ailesiyle oturduğu ev oldu. 3 oğlundan biri arkeolog, biri öğretmen, biri de kamu personeli çıktı. Uzun yıllar kanser hastalığı ile mücadele etti. Son günlerine kadar neşesini hiç kaybetmedi. Yılbaşı gecesi; 01 Ocak 2008 saat 01:20'de veda etti. Teyzemdi.
