Sensizde ayakta bu taş duvarlar
Yok ellerinin izi üzerinde
Ellerin bir avuç toprak
Gözlerini kuşanmış meriç
Meriç yaralı, kan karışmış mavisine....
Ardında bıraktığın karagöller ağıtta
Her birinin tebessümünde hüzün var
Bahçelerde iğde kurumuş
İncir küsmüş meyvesine....
Benim içim kan ağlıyor Çakır Ebem!
Bir doğrulda dokun yüzüme
Unutarak kandırmak acıları
Olmuyor be teyzem, yakışmıyor hüznüme..
Parmaklarının motifi tırnakların
Enez'in türküsü sesin
Aşkım, sevdam, delim dolum,herşeyim
Ben şimdi sensiz neyleyim...
Gündüz hayalimde,gece düşümde
Yıldız gibi düşüyorsun aklımın her köşesine
İstiyorsun, gel diyorsun
Yaralarım sızlıyor uykumun derinlerinde..
Koşup geleyim istiyorum
İstiyorum da
Topraktan dokunmak sana
Çekmek içime rutubetli kokuyu
Kandırmıyor, dindirmiyor özlemlerimi....
Bu da geçer diyorlar
İnsanoğlu acılarla büyür diyorlar
Ben büyüdüm Teyzem
Ölümlerle, ayrılıklarla büyüdüm
Büyümükten korkar oldum..
Hani bir yıl kısaydı
Hani yeni yıl umut demekti
Onlar seni tanımadılar
Soluğunu iki yılın arasına sığdrımadılar
Yokluğunu yaşamadılar ki..
Mesela hiç bilmediler
Nasıl ağlar, nasıl kızar, nasıl gülersin..
Gülersin dedim de
Senden miras yarım gülüşler bırakıyorum
Seni anlatan tüm çiçeklerin üstüne..
Nafile menekşelerin de kokusuz açıyor artık.
Kapının önünde birbirinden ayrı düşmüş terliklerin
Öylesine boynu bükük,birbaşına
Denemedim sanma, olmuyor
Hiç bir ayağa sana yakıştığı gibi yakışmıyor
İçim kanıyor, içim yanıyor Teyzem.
Bak geldi yine Karayel zamanı
Güvenip salkım söğütlere
Düşsem yollara, gelsem sana
Gözyşalarımı bıraksam kara yatağına
Karşılayıp basarmısın bağrına...
Kayıt Tarihi : 24.12.2008 13:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Teyzemdi... Baktığım her yerde görsem de onu Dokunamamak varya En çok o yakıyor canımı Bu yalan dünyada..
