Erzurum Ovaları Şiiri - Ömer Çelik

Pancarlar sökülünce. yazıda hayat durur
Gül kokar, huzur verir evleri. konakları.
Buzlu pencerelere akşam güneşi vurur
Bir nebze dinlendirir, yağmurda koşanları.

Dadaşın ocağında, gönlünde mutlak konu
Doğduğu günden beri, tanır Nene Hatunu.
Canından evla tutar, Sancağını, yurdunu
Şükranla yad edilir, eşsiz kahramanları.

Bu diyarda tarihi acılar katmerlidir
Muktedir ahalisi, dostu, düşmanı bilir
Habitatı muhteşem, mahsulü kıymetlidir
Doğuştan talihlidir, beyleri, ağaları.

Zamane feriştahı, kibirli, tuzu kuru
Zehirli katran sanır, tarlanın çamurunu.
Heybesini doldurup, terk eder Erzurum’u
Umut bekçisi midir, efkarlı çobanları?

Karakış depreşince kapanır tali yollar
Gizemli sokaklarda açılır patikalar.
Çeşmeli duraklarda buluşur sevdalılar
Kalplere ilham verir öyküleri, aşkları.

Allanıp pullansa da gurebanın rüyası
Bitmeyen kabusudur, yüklü başlık parası.
Kimi ömrünü harcar, kimi de mirasını
Dozunda öğüt verir, erdemli sırdaşları.

Sebepsiz ayrılanlar, talihinden yakınır
Öznesiz visaleler, boğazında tıkanır.
Izdırap çekenlerin mizacından okunur
Menkıbelerle gelir, efsane ozanları.

Hüzün dolu cümleler, nağmelere evrilir
Ab-u hayat içinde, su akar, buzlar erir
Perakende ağaçlar, umutlar tazelenir
Yıl boyu sufle verir, Palandöken Dağları.

Bu kadim toprakların evliyaları çoktur.
Merhamet bilmeyenin, dergahta yeri yoktur.
Yürekten sevenleri, Yaradan kavuşturur
Düğün, bayram yeridir, Erzurum Ovaları.