Üzerime yıldızlar boşaldı bilmediğim yerlerden.
Yüreğimi aydınlatan şeydi bu
Bir ateş, bir yangın
Ağırından bir sızı.
Mekan değişti birden bire
Duyulmayanı duyar, görülmeyeni görür oldum.
Ağlamakla başlamış hayatım
Ve devam eder öylece…
Körler bile gülerken görmüşler beni,
Sorsanız hatırlamazlar…
Ağlarken gördün mü? Diye
Oysa ciğerlerime o havayı soludum yıllarca.
Ana-baba olunca anlarsın
Dedi büyükler…
Ve günün birinde üçe çıktı,
16 numaradaki kişi sayısı.
Uykularımız bölündü,
Arttı telaşımız.
Kör insanın yol alışıydı anlayamadığım,
Gören gözlerimin sanki inadına
Duruşumdu.
Hep ileri gittiğimi söyleyenler,
Hem de çok çok ilerilere(!)
Yalan mıydı?
Sana yanarım sevdiğim
Bir de Tuna’ya
Zalim sular geçit vermez
Kapar kapılarını...
Oturup kıyıya izlerim bir tek
Bir yerler de, bir şekilde çekti herkes
Yükünü hayatın.
Ve çekiliyor yine bir yerler de.
Bilmem mi...?
Hiçbirinin hakkı değil ağırlık (!)
Koşun millet koşun!
Kimse kalmasın geride.
Hınca hınç dolu her yer
Ve herkes sizin gibi ne mutlu
Herkes sizden sizinle aynı kafadan
İtiraf ediyorum artık
Gizlisini, saklısını
Saklamanın bir manası yok bunu
Hani bütün mahalle çocuklarının
Arşınlayıp duvarını
Girip elma, erik aşırdığı
Meğerse sabır küpüymüşüm
En acısına da dayanırmışım ayrılıkların
Ağlamaz,
Kahrolmaz,
Yanmazmışım.
Sevsem de taşırmışım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!