Durdum, durabildiğim ilk yerde
Tırnaklarımı geçirdim toprağa
Direnmekteyim
Ey ölüm nerdesin
Ben her an her yerde
Seni beklemekteyim
Gidiyor işte bir yolu yarım bırakarak
Gidiyor işte ardındakileri gözyaşlarına boğarak
Yaptıklarıyla gündemde oluyor insan
Yapmadıklarıyla da avunuyor
Avutuyor da bazen
Ama güzeldi ona alışmak
Sen bana muhtaç değilsin
Ben sana muhtacım
Uyurken ya da uyanıkken
Hayattayken ya da ölüyken
Yerin altında, üstünde
Aldığım her nefeste
İçimde sakladığım özlemlerim çıkınca açığa
Adımı çıkardılar hemen de kaçığa
Düşmanken bir zamanlar aynalara
Dost oldum artık gün ışığıyla
Oysa ben alışıktım önceden de
Tam buldum derken hüsrana uğramaya
Yazamıyormuşum
Öyle diyorlarmış ardımdan
Korkuyormuşum
Pısıyormuşum, onlardan
Hadi lan oradan
Korkmayıp da kortu diyenlerin
Evet, işte senin dediğin yerde
Dediğin vakitteyim
Sen hep benimleydin
Peki, ya ben seninle değil miydim?
Neyse artık gelmişiz geleceğimiz yere
Büyüt beni sevginle,
Uğraş benimle
Sende herkesler gibi
Kaçıp gitme öyle
Yüreğime hasret ekenleri
Hasat ettim, gelmişken vakti
andım olsun gülüm seni yalanlarla kandırırsam
andım olsun bir tanem seni boş hayallerle boyarsam
yeminim olsun canım mutlu olman için ölüme gülerek gitmezsem
göğü ellerine vermezsem
eğer bir gün; seni üzersem
Ben hayatı hiç tanımadım senin tanıdığın kadar
Ben işimi yaptım, yoluma baktım hepsi o kadar
Kendimce çizdiğim bir yola saptım ve battım
Ama dönüpte bakmadım ardıma
Bana yardım edin diye el uzatmadım
Kendimi kendi vicdanımda yargıladım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!