Benim için öldü demişler
Daha ölmedim bilesin
O seni çoktan unuttu demişler
Sensiz viraneye döndüm bilesin.
Her an aklımda,
Bir sızı var yüreğimde
Sızlar inceden inceye
İçimde kanayan yaralar
Kanar durur inceden inceye.
Kırdım hayatın dümenini
Bir dünya bırakalım çocuklara
Savaşın adı barış olsun
Umutla baksın yarınlara
Her yer neşe, huzur dolsun.
Hiç büyümesin cocuklar
Bir gülüşü vardı dünyaya bedel
Gülünce güller açardı yüzünde
Umursamazdı dünyanın tasasını, gamını .
Yıkılmazdı,
Adam gibi yapardı hayat kavgasını.
Bu nasıl bir aşktır bilinmez
Nasıl desem çekmeyen bilmez
Gönül başkasını sevmez
Aklımı aldı gitti bir güzel.
Gündüzüm döndü geceye
Ah be istanbul!
Günahlarımın, sevaplarımın şehri
Her gün yürüdüğüm yolda
Binlerce insanın ayak izleri
Umut var derken
Eminönü'nde kıyıya vurdu düşlerim.
Düştüm bir düşün peşine
Yürüyorum gündüz gece
Herkes bakarken işine
Özlüyorum gündüz gece
Umut dünyası diyorlar
Bir varmış bir yokmuş
Yürüdüğü yollar hep yokuşmuş
Cep delik metelik yokmuş
Söyledik ya hem varmış hem yokmuş.
Bu arkadaş kaf dağında işe başlamış
Kimseye yaramadı bu sene
Bağlar kurudu gitti dalında
dönde bak dünyanın hâline
Kış yaşıyoruz bahar aylarında.
Bomboş caddeler, sokaklar
Elbet birgün güneş doğacak,
yarınlar bizimdir
Umuda kanat çarpacak düşler,
güzel günler bizimdir.
Üzülme, gamlanma gönül
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!