Erkan İpek Şiirleri Şiirleri - Şair Erka ...

Gitti,
payıma düşen kocaman yalnızlık kaldı ondan geriye, içimde fırtınaların estiği ufacık bir boşluk kaldı şuramda, bilmiyorumlarla kilitlenen dilsiz bir yürek kaldı,
haykırmak vardı ardından söve söve seve seve gidişine, acı replikler eşliğinde ağzına geleni söylemek vardı utanmazlığına, ne çok şey vardı ihanetine söylenecek ardından ama,
sustum.

Kış geldi,

Puslu bir akşam vaktinde,
Şehr-i ayrılık diyarına demir atarken yüreğim
Dirhem dirhem yalnızlık işledi bedenime,
Can çekişti duygularım sensizliğin dergahında
Ve ben,
Çok sevmenin bedelini ağır ödüyorum şimdilerde

Son içtiğimiz çayın sıcaklığı vardı ellerimde ve öksüz kalan hayallerim kaldı ceplerimde gözlerin(i) diyorum sadece susuşlarımı sen anla sezsizliğimde oysa tarifi imkansız gözlerin,ellerin,nefeslerin vardı tarifi imkansız mutluluklarımda ama şimdi satırlarım kanıyor ardından sevgili sızlıyor mu için? Küsüm ardından bu hayata çok sevdiğim sen gitmiştin çünkü bir yetimhane çocuğunun baktığı gibi bakıyorum hayata herşeye rağmen uzaktan seviyordum seni yalnız kaldım bu yüzden ve içim acıyor başkasıyla yaşayacağın hayat aklıma geldikçe ağlıyorum işte bu yüzden esrarlı gecelerde seni anlattı ençok sensizlik ve gözyaşlarım uyandırırdı senli hayallere dalarken üşüyordum çok üşüyordum ansızın gidişinle sensizlikten. Takvimlere hiç dokunmadım sen gittiğinden beridir zamandan konuşulmasın diye ardından ve yoksun birgün daha geçiyor ardından yalnızlıklar tecavüz eder oldu unutmadığım anılarımıza kopmayan takvim yaprakları eskidi ama sen yoksun işte yokluğun ve hayalin fısıldıyor kulağıma çaresiz yalanlar eşliğinde seni sıkıştırıyorum satırlarıma inkar edercesine gözyaşlarımla intihar edercesine yokluğunla. Senden sonra içimi acıtan ne varsa yaktım birer birer sobamda yandı içimdeki sende ağlamayacaktım bu gece avazım çıktığı kadar susacaktım bu son gecede neyse, sen masum bir çocuğa hemen gelirim der gibi kandır beni ve git kızma,ama bu sefer her şeyden vazgeçtim senden bile unutma, düşersen bir gün seni yine ben kaldırırım... vazgeçtim, senden bile Erkan Ipek /

Sen doluyordun her nefeste yüreğime,
canımı acıtan olsan da her nefesimi,
sen nefesim niyetine alırdım,
öyle candan,öyle canandan.
Fırtınalar kopardı yüreğimin en kuytularında,
sen anlık bilirdin ama sana fırtınam bitmeyen mevsimimdi.

Yüreğimin saltanat sultanıydın, aşkına esir düştüğüm.
gidişin,işkenceye bağlı intiharımdı,sersemleştiğim.
Sende bir gece otur yalnızlığa mahkum ol,
eksik olmasın gözlerinden yaşlarında neminde,
beni yaktığın gibi sende yan vefasızlar cehenneminde.

Her gelmeyişin de biraz daha azaldım bu hayattan borçlandım yalnızlığa kalmadı çarem senetlendim ölümle ve attım imzamı azraile tek celsede gelmezsen yatıracaklar beyaz kefene bedenimi akacak kanım sonra şarap misali ve ben günahın olacağım. Öleceğim, ve bana neden öldüğümü soracaklar gözleri diyeceğim, çünkü,masum göz bebeklerindeki eşsiz renginde boğuldum güzeldi diyeceğim çünkü,can alıcı bir güzelliğin vardı ve canımı aldı bir elveda kurşunu sıkarken şakaklarıma üzerime serpiştirdiğin kendine iyi baklar battı yüreğime o benim şahım dedim yüreğime,bilmeden mat edeceğini. Ayrılığın ilk günü, uyandığımda sen yoktun, çoktan gitmiştin, yokluğunun kokusu sinmişti etrafa, sanki o gün herkes gitmişti ve her sabaha gözyaşı katliyle uyandım senden sonra, gözlerimi her açtığımda yeni bir hayali öldürdüm içinde sen olan ne seni unutabildim uykusuz gecelerimde ne de yüreğime batırdığın veda cümlerini ya da dur az yani gitme yani bekle biraz böylede gidilmez ki canımı alırcasına saçların tellerine astığın soğuk bedenime son isteğin nedir diye sormayacak mısın? şimdi senden dönmeni mi istemeliyim yoksa benden sonra hoşça kal mı demeliyim senden sonra yar(a) sızım biliyorum geçmeyecek, biliyorum geçmek bilmeyecek zaman biliyorum alışmam lazım alışmalı/yım alıştı/m alıştık yalnızlığa ve bir fatiha diliyorum yitirirmiş her aşkın ardından parçalanan yüreklere. Erkan Ipek / Yitik bir aşkın son busesi

Gidişinin ertesi gününde, kemanlar eşlik etti yasıma, notalar seni anlattı, şarkılar gidişini. Çal kemancı çal, giden gitti zaten bizden, mişli geçmiş zamanların faili mechullerinde gömülüp bitti. Özgürleşti aşkların, özgürleşti ihanetlerin, bil ki öldün, ya da, de ki aşk öldü, de ki ruhundaki ben çıkıp gittim, de ki kefareti yok bu günahının, prospektüsünü okumadan kullanmışız aşkı, ya da boşver, farzet ki ben öldüm, toprağa karıştım yok oldum. Erkan İpek

Sev-e-mem sevgili,
seversem biter hayallerim,
yıkılır düşlediğim aşkın başkenti.
Sen gitmeye karar verirsin,
gözlerim kan ağlar,
bileklerim kana susar,

Sen bu şehirden gittiğin günden beri,
farkettirmeden damla damla eridim gidişine,
yavaş yavaş sinsice vurdu sırtımdan acın,
düğümlendi hayat,
yarım yamalak hayallerimi sürdüm kanayan yaralarıma,
doğmamış çocuklarımızın sesleriyle avuttum kendimi,

Şimdi gidiyorsan hiç durma,
git.
Gözlerin durmaz biliyorum,
onlarda senle gider.
Çünkü sen gidersin, çünkü kadınlar gider,
bilirim.