İlk gördüğümden beri,
Baktım gözlerine, sen farkında olmadan…
Sanki bir parçamı almıştı,
İlk baktığımda,
O kahve rengi gözlerin…
Gözlerin kahverengi,
Bugüne kadar düne gömmüştüm seni,
Silmiştim, yazdıklarımdan senlerini.
Yoktun artık şiirlerimde,
Yoktun...
Bugün hava yağmrlu ve ılık,
Düşündüğüm yorulana kadar gezmek.
Sen bilmiyorsun tabi.
Sen benim varlığımdan bile haberdar değilken;
Biz hayalinle sevişiyorduk!
Hayalinle o kadar mutluyduk ki;
Şimdi gerçeğin bana hayal kırıklığı yaşatıyor!
Gerçeğin var şimdi gözlerimin önünde.
Masumca yaşanırdı önceleri sevdalar,
Önceleri korku yoktu, lakin saygılıydı gençler.
En serserisi bile bir delikanlının;
Büyüğünü sayar, küçüğünü severdi…
Mecbur olmadığı halde zayıflara yardım ederdi…
Elini tutmazdı yolda yürürken kızın.
Tüm şairler bizi kafiye yapmışlar.
Her dize sonunda ya sen varsın ya ben.
Bütün şiirlere redif olarak koymuşlar.
Her mısrada seven benim sevmeyen sen.
Bir uzun hava gibi uzamışız dillerde.
Yaşamaya değer misin?
Hep ağlamaya değer misin?
Güldürmeyeceksen, beni söküp at.
Bir de bana gül be hayat...
Sevginin böylesi başka bir tat,
Uyuyamadan sabahladım bu gece.
Uyuyamıyorum ne zaman,
Aklıma gözlerin gelse.
Her bakışlarımda görüyordum bir bilmece.
Çoktandır Gözlerini de görmüyorum.
Tamam anladık dünya fani,
Herşey yalan, herkes gelip geçici...
Onu anladık da
Ne olur yani bir kıyak yapsan da
Bikerecik yalancıktan bana gerçek olsan...
Bir sıkımlık şiirin var.
İster şimdi, ister sonra...
Çirkin gönlün bilir, tercih senin.
Sen ne zaman dersin ki; şiirimi istiyorum.
O zaman ki ben şiirini yazarım.
Garip şey sensizliğe tutsak olmak.
Üftâde kalmak, ehvâl ile yaşamak,
Lahdine gül dikip de, onu sulamak,
Ücrâ köşelerde sessizce bakakalmak…
Mâtem tutmak, bayramlarda bile...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!