Anadolu’nun kuzeyinde
Karadeniz’in ortasında
Gönlümüzün tahtında
Şirin şehirdir Amasya…
Samsun ile Tokat
Sabahleyi, sabahın koründe,
Zattisi uyuyamamışım gece,
Döşşekte bi oyannı bi buyannı dönmüşüm.
Deyyy... sabah ezanında galkıyom, sıpsıcak döşşekten.
O saatte de havayı sana nasıl ağnadıyım,
Buz gibi töbe töbe...
Üç dört yaşlarındaydım henüz…
Annem bir taraftan elişi yaparken,
Öte yandan, çaktırmadan beni gözetirdi hafiften…
Çok küçüktüm, düşersem acıtırdım bir tarafımı.
Hem daha adam yerine de geçmiyordum!
Annemden çok duyardım:
Şiirime bir başlayabilsem,
Duygularımı yazıya bir dökebilsem,
Seni yazdıklarımda bir görebilsem,
Belki şair olabilirim.
Bir an olsun sensiz yapabilsem,
İnsanlar hep çalışıyorlar,
Dünyada kalacakmış gibi.
Hep en iyisi olmak istiyorlar,
Dünya mükemmelmiş gibi.
Bilmiyorlar ki;
Benim ne dostum oldu, ne de arkadaşım!
Hep tek dolaştım sokaklarda.
Kavgalara yalnız gittim.
İçtiysem yalnız, ağladıysam da bir başıma...
Benim ne sevgilim oldu, ne de aşık oldum!
Deliler aşık olur. öyle değil mi?
Zaten en son, Mecnun Leyla’ya aşık olmadı mı?
O da kafayı yeyip, delirmedi mi?
Kim ne derse desin.
Bu benim düşüncem.
Deliler aşık olur...
Seni yazmak istiyorum,
Seni anlatmak...
Yazdıklarımda görmek istiyorum,
Sana bakmak...
Seni onlarda bulmak istiyorum,
Seni aramak...
İlk gördüğümden beri,
Baktı gözlerime,
O renkli gözlerin...
Sanki bir parçamı alıyordu,
İlk bakışından beri,
O renkli gözlerin...
Bir varmış, bir yokmuş…
Evvel zaman içinde,
Kalbur saman içinde...
Pire berber iken,
Deve tellal iken,
Ben babamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!