Erinç Türk Şiirleri - Şair Erinç Türk

umut mu sayayım güneşi
güneş daimidir ufukta
sevda mı sayayım anları
ruh çiçeği daimidir bahtta

döküntüleri toplasam

sen seni düşlere hapsetme
hayat kısa coşkuyla yaşa

Tutkuya taç yaptım saygıyı sevgiyi
Binbir renkli çiçek bakışlar..
Yansıyan güneş ışığı tebessümler
İçsel eriyişler akışlar..
yaşam bu..
yaşamak bu..

Düşer mi Güneş kucağından
düşer mi sıcağı
kıvılcım yağarken gökten
Seviyle sevdayla yaşarım seni
sessizliğin sensizliğinde...

Güneş solarken gün ortası
Yanan ruhun közü küller arası
Asi rüzgarı bekleyecek
Sonsuzluk boyutunda

Artık biliyorum

Sınırlar sınırsızlar
Haritalar ve su : deniz gökyüzü ve damarlar
Zaman anarşist , zaman saat ve anlar
Kuru bir can değil ki insan
İnsan insan olmadan önce MÖ ve MS yoktu

Ağıt yaktı ruhum
Sessiz çığlıklar içinde
Harabeye dönmüş hal
Resimler doyurmasa da
Aşka dair her bir şeyim
Kükreyen ruh

söz sözlükten düşünce dile
dil kırk kıvrımdır nicesinde
yumuşacıktır iyi niyette
dikendir kötüye yönelince

yıldızlar söndü dolunaya uzak gece

Susmayan rüzgar
Durmayan yağmur
Sisli sokak lambası
Yürüyen montlu adam

Uzaktan uzayan kukuman sesi

bir mum karanlığın ve bozkırın gizinde
uzaklaştıkça sözcükler naçar ifade etmeye
yakınlaştıkça kaçıp sığınıyor bir hikayeye
aşılmıyor duvarları şatosunun ..penceresiz
ne dumanı tütüyor ne bacası görülebiliyor
belli ki kapatmış özünü öznesini ve ruhunu