Erinç Türk Şiirleri - Şair Erinç Türk

Bırakıp gittin
Sessiz çığlıklar peşinde koşarken
Bırakıp gittin cansız hayallerini
En çokta gözlerini ve
muzip bakışların gizi tebessümlerini
Miras mı bilmem ama..

Yine bir an..
Akıp giden sözcüklerden tuttuğum bir kaçı ile
Uçup kondurdum hisleri yükseklere enginlere
Hep sen vardın üstlendiklerinde...

Belki de sen derken ben

damlar ulalı ulu yollar gibi
karlı kışta ayaz kestirir dam küremek
bambaşkadır bizim köy
devinimi çok devrimi yoksun
babadan oğula geçer iktidar
iktidarlar kardeş kanı susamışlığıdır

Oturup ağladım
Suladı gözyaşım çiçekleri
Kutsiyeti arttı aşkın
Gözlerimin feri kesilirken

Duyup dinledim seni

Bilge düşler gerekçe olur yaşama
Şafağın nurlu anında bir yelken yanaşır
Irak iklimlerden yorgun bitkin gelişle
Karanın denize egemen bir kıyısına

Hadi ey yüce ruh
Kanat tak düşlere ; gidelim seninle
ıssız koyların sade ve yalın hallerine.
Serin kumsala sıcak ter serelim
arınsın ten beden ve bencillikten.

İşgale uğramış geceye özgü güzellikler
Ay kayıp yıldızlar esir zifiri karanlıkta
Ruh sessiz mapus saklanır kuytu köşede
Hisler yol aramakta ulaşmak için canana

Seni görmek isterdi gözlerim
Uykunun kucağında ayıkırken
Günün güzelliği ve hassasiyeti
Olmalıydın düşlerden arta kalan

Neydi o..güzellik..

Neler görür o masum gözler
Düşler silinir belleğinden
Döngüler başlar hislerde
Ve sen seni uzatırsın Göztepe den

Günaydın ey mavilik
Maviş gözlerim dokuyor
Renkli kilimleri ilmik ilmik
Aşkın sihirli diliyle eliyle
Irak iklimdeki sevdiğime
Hisler akıtarak maviliğine.