Erinç Türk Şiirleri - Şair Erinç Türk

ey güzel insan
çöz dilimi
coşkun aksın ruhum
suskum saygım
üzerim diye korkum

Ne oldu sana ey insanoğlu
Yine sabahın erinde
Koşar adım sahil yolunda
Tutkumuz spor
lakin insanlar bi hoş
umutsuz vaka sarmış

kartal yuvasından düşen bir kaç ıslak tüy
ve koca bir gaga , cıcık et , şişkin kursak
tüm insani duygularım ve davranışlarım
toplanmış beynimi kemirmekte delişmen

ot kök ayrık otu ısırgan doğanın aşı işi

Dokunmak ister ruhum
Ateşe el uzatarak
Tutmak ister gülü
Gülşene özlemle
Esiri olmuş
Bir eserin

göremedim kördüm .. kör etmişti bakışların
anı süsleyen şekiller resimler en derin görseller
mil çekmişti gözlerime .. kapandı .. çöle düşürdü
gezdirdi mecnun edip leyla peşinden ..
ne vaha kaldı ne kumluklar ne de mavilikler

Kar tanesi , döngünün öznesi
Özne su ,
Buhar gökyüzü ayaz kesen an.
Kar tanesi , döngünün öznesi
Özne aşk ,
Duygu hissetme alaşım

Düşlerime dalarsın ey mavi irena
Unutulan zamanda
Derin vadilerin koyağında
Açarsın ateş rengi sularda

Gözler gözlerin seçer

Koşuyordu mart ayazı vurgunu gözleri sağa sola bakarak.
Bilmem aklı fikri neredeydi .. oysa çok akıllı bir kadındı O
Koşup kolundan çektim uyuyorsa uyansın diye incitmeden
O kadar narindi ki ayıpladım kendimi kabaca davranmaktan
Yorgundu belli .. adımları yavaşladı , nefesi kesilir gibi oldu
Kucağıma alıp yol kıyısındaki çimenlere yatırdım yavaşça

Hiç sana , seni bana anlat demedim
Ben seni sana anlatmalıtyım ki
Bendeki sen olasın sana anlattığım.
Coşkun bir nehirde hızla akarken bile
Hep '' seni senden isterim '' dedim.

savunma :
önyargı ile başlar sorgusuz infazlar
sus pus olursun
yüce duygular taşısan da
namus dediğin iki dudak arası
arsız uğursuz peş para etmez kişi diliyle bulaşan