Bende bir dert var söylemeye varmıyor dilim
Elim kolum bağlı cayır cayır yanıyor içim
Anlatabilsem keşke ifade debilsem şu garip halimi
Sözcüklere dökülebilecek gibi değil yakıyor kalbimi
Yastıklar yorganlar savaş açmış sanki bir türlü uyuyamıyorum
Ekmekten aştan kesildim ağzıma bir lokma koyamıyorum
Büyük bir hayalim vardı yıllar önce
Eğer olacaksam bir meslek sahibi büyüyünce
Ne zamandır tam hatırlamıyorum karar verdim öğretmen olacağım diye
Başladım azimle çalışmaya lise yıllarında hızlıca
İyi bir öğretmen olacaktım üniversiteyi kazanınca
Hayallerimin penceresine perde çekildiği,
Duygularımın kapısına kilit vurulduğu,
Gözbebeklerimin retinasına kurşun sıkıldığı,
Gözyaşı damarlarımdaki damlaların buza kestiği,
Misket bombaları altında yaşam mücadelesi veren,
Ben Gazze’deki Bir Çocuğum…
Sen benim ilk göz ağrımsın
Ta adını duyduğum ilk gündeki gibi
Kalbimin tam orta yerinde atan
Tarif edemediğim bir hazsın
Ben seni sevdim
Çünkü sen benim içimde bir izsin Güroymak
Gökten düşen bir kar tanesi
Beyaz bir pamuk gibi düşer yeryüzüne
Beyaz renk incedir belli etmez kendini
Çünkü yağan kara vermiştir rengini
Yere düşünce bir kar tanesi
Anlarsın onun gerçek güzelliğini
Elimde sımsıcak bir bardak var
O kadar sıcak ki tutmakta zorlanıyorum
İçerisinde iyice demlenmiş kan kırmızı çay
Tavşan kanı mübarek içmeyenin haline vay
Günde beş öğün çay içiyorum sanki bağımlıyım
Hastalık belki de benimkisi iyi bir çay müptelasıyım
Buz tutmuş yolların,
Ayazı çarpıyor…
Kestane rengi saçlarımı sakladığım,
Siyah, üzeri beyaz çizgili bereme.
Ve boynumu bir soba sıcaklığında saran,
Koyu lacivert güzel görünümlü atkıma.
Kimi kimsesi yok adı Ali
Uzun boylu sarı benizli
Saçları sapsarı gözleri masmavi
Bembeyaz dişleri parlıyor inci gibi
Kimi kimsesi yok adı Ali
Heyecansız bir hayat,
Düşünceler olmuş bayat,
Beyinler ise durmuş bir saat,
Ömür gidiyor insanlar çok rahat.
Ateş kalmamış gönüllerde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!