İnsanların toplamından
İnsanlık çıkmadı
Bu yazgı değil
Cahilliğin kara’sıydı
Utandığım günsün
İki Temmuz,
Nilüfer sabahları zamanı
Harikaların mucizesi bahçede
Sıcak bakışlarından kaçamam
Takılır gözlerin kahverengi
Kelebekler uçar koynundan
Düşer sevdam derine
Yaz sabahı serinliği
Dinlerken ruhunun eşsiz melodilerini
Belki, alır götürür seni
Yunusların neşesi
Uzak lacivert denizlere,
Belki, rüzgar yurdu
Beyazda saklı her şey
Henüz göremiyoruz,
Sancı geceleri
Sarmalar dört bir yanımızı
Kalem, özgürlük ister
Doğum çığlığı
“Oğlum yüzmeyi bilmezdi ya
suyun içinde ne yaptı”
“Gitti mi benim oğlan şimdi”
“Gene de söyleyemem ihtiyacımı
canım ayıp olur şimdi”
“mecburen birbirimiz sürüyeceğiz şimdi”
Ölümün mor yüzünü
Bu kez de
Kirvemde gördüm
Yalnız ve soğuk
Kesinlikle yüzünde acı yok
İtirazsız da üstelik,
Bombalar patlar
Şehrimde sokağımda
Yanar arkadaşlarım,
Anamın göğsündeyim
Dokunmaz bana
Anamın kucağındayım
Bu sabah
Bir güvercin uyandırdı
Boynunda yeşil atkısı
Güneşle merhabalaşmış...
Sıcağını taşıdı koynuma
Beraberce uçtuk
Mavi denizin beyaz köpüğü
Güzeldir
Doldur avucunu maviyle
Balığın rengini yosunun kokusunu unutmadan,
Kahverengi toprağın sarı başağı
Güzeldir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!