Ergün Yılmaz Şiiri - Veysel Şimşek

Bir ahbapımız var sancak tepede,
Geldi bizi karşıladı kapıda,
Dost dostu bırakmaz kışta tipide,
Örneği sancak tepede var Ergün Yılmaz.

Gül dalında diken olup bitene,
Öfkesi isyanı adam satana,
Yazık diyor yazık dostu unutana,
Sözüm doğru dobra der Ergün Yılmaz.

Doğru dobra sözü ile dışlanan,
Budur sebeb diyor yoktur hoşlanan,
Nankör dostu tarafından taşlanan,
Var sancak tepede var Ergün Yılmaz.

İkibin oniki yirmibeş ağustos günü,
Bir cumartesi günü tanıştık yeni,
Hoş görüyle karşıladı bizi beni,
Düşmanına düşman dosta yâr Ergün Yılmaz.

Darıca sancak tepe parkıdır yeri,
Orada görevli güvenlik eri,
Kardeş bana bir şiir yaz dedi bari,
Dertlidende dertliyim der Ergün Yılmaz.

Çok şeyleri görmüş gelmiş geçirmiş,
Nice fırsatları elden kaçırmış,
Dosta can adamış yiyip içirmiş,
Ölümlü dünyadır der Ergün Yılmaz.

Memleketi güzel şirin Ardahan,
Ergün kardeş eşe dosta hoş bakan,
Varsa diyor bu dünyada can yakan,
Hayat zordan zordur der Ergün Yılmaz.

Veysel! im olmuşsun insan sarafı,
İnsan insan olsun tutmam tarafı,
Özü sözü harbi olan herifi,
İnsan böyle olmalı der Ergün Yılmaz.