Ergün Ucatürk Şiirleri - Şair Ergün Ucatürk

Çevrilsin milâdlar, bir baxsın Ankara’ya
Ki, vətən sevdasına yetmədi söz, tabir.
Sönmüş ıldırımlar qalxsın o an haraya,
Üstündə fikriyyat dəryası Anıtkabir.

Şuursuzun bi-xəbərdir hissi arına,

I
Göklerden düşer iken taşlar
Dinilmezdir, tenha her izim,
Ölüm, güler iken mi başlar?!
Bilinmezdir, ben habersizim...

Ey Kafkas, temelin bilinsin gerek;
Sade dağı isteyen güruh alsın!
Bizlerden olmayanı sevmez yürek,
Sen ki, Türk’ün olduğunca kutsalsın!

Zırvalandı; alçağın kalleşliği,

BeğenAntolojimYorumlarPaylaşTweetle
Aç bu gece yarısı gözlerini göğe,
Bak, her şeyi yıldızlara mîras bıraktım.
Kaç gece yarısı dizleri döve döve...
Kaç deyimimi mısrâlara yas bıraktım.

Bir gün inerek Kafkas dağından,
Korkmadık hiçbir düşman sayından.
Baştan sona biz ki o milletiz,
Gurur duyduk Türk’ün bayrağından!

Milletin ki yıldızla ayından,

Tanrı'm, Allah'ım, hansı bir dildə səslənim,
Hansı dildə adını zikredim, de hansı?
Verdiyin kədər öldürür, necə üstlənim,
Acıdan hansı diyara gedim, de hansı?

Təkçə qələmə danışır dilim, dərdimi

I
Ulu Tanrı’m, dertlerle bol çehrem benim,
Yâd ellerde bağrım şahrem şahrem benim.
Bir düşün öz yurdunun ki o nağmesi,
Uzak bırakılmış gür sesi, nâmesi.
Şark’ta soyuma hürlük olmadı bâkî,

Ey Türk! Gök Tengri sana hiç toprak vermedi,
Orta Asya’dan hep fetih yaparak geldin.
Hiçbir düşman ki, kılıcını eğemedi,
Sen ne zamandan beridir barış sevendin?

Altay ile Ural’ı, Ötüken’i gezdin,

I
Mürekkepler döküldüğünce anlam üzre,
Bakışların kaldı bir iki kelâm üzre.
Sanma yek ateşlerdir anca cehennemde,
Bir o kadarı kül dizelerdir sinemde.
Tanrı bahşetti nefesler ile lütufu,

-2020’de Ermeni terörü sonucu Gence’de yaşanan faciaya ithafen-

Yeryüzü öyle yüzsüz, soysuz bir virane ki,
Ölen Türk çocuğu olunca cihan lâllaşar
Ölen gayr-ı Türk olunca derde divane ki,
Adalet ve hukuk diye, diye aptallaşar.