Ergün Mamedov Şiirleri - Şair Ergün Mamedov

Bədən yenə fevral, damarlarda qan küləği,
Türk'ün səsi boğuq, bıçaqlı o an kürəği.
Fikirlərdə xatirələr ki, boğan ürəği,
İllər oldu dünya gözü qapalı qaçalı,
Tarixin unutduğu soyqırımdır Xocalı!

Çevrilsin milâdlar, bir baxsın Ankara’ya
Ki, vətən sevdasına yetmədi söz, tabir.
Sönmüş ıldırımlar qalxsın o an haraya,
Üstündə fikriyyat dəryası Anıtkabir.

Şuursuzun bi-xəbərdir hissi arına,

Bilinsin Gerek

Ey Kafkas, temelin bilinsin gerek;
Sade dağı isteyen güruh alsın!
Bizlerden olmayanı sevmez yürek,
Sen ki, Türk’ün olduğunca kutsalsın!

Aç bu gece yarısı gözlerini göğe,
Bak, her şeyi yıldızlara mîras bıraktım.
Kaç gece yarısı dizleri döve döve...
Kaç deyimimi mısrâlara yas bıraktım.

Derdim sanki en büyüğü olmuş bu asrın,

Tanrı'm, Allah'ım, hansı bir dildə səslənim,
Hansı dildə adını zikredim, de hansı?
Verdiyin kədər öldürür, necə üstlənim,
Acıdan hansı diyara gedim, de hansı?

Təkçə qələmə danışır dilim, dərdimi

I
Ulu Tanrı’m, dertlerle bol çehrem benim,
Yâd ellerde bağrım şahrem şahrem benim.
Bir düşün öz yurdunun ki o nağmesi,
Uzak bırakılmış gür sesi, nâmesi.
Şark’ta soyuma hürlük olmadı bâkî,

Ey Türk! Gök Tengri sana hiç toprak vermedi,
Orta Asya’dan hep fetih yaparak geldin.
Hiçbir düşman ki, kılıcını eğemedi,
Sen ne zamandan beridir barış sevendin?

Altay ile Ural’ı, Ötüken’i gezdin,

I
Mürekkepler döküldüğünce anlam üzre,
Bakışların kaldı bir iki kelâm üzre.
Sanma yek ateşlerdir anca cehennemde,
Bir o kadarı kül dizelerdir sinemde.
Tanrı bahşetti nefesler ile lütufu,

Hakk adı altında sömürü mefkûresi
Güden, gerçek inancın özünden uzaktır.
Hep çekindiği ki o hakikat guşesi,
Karartmıştır onu, sanma ki yüzü aktır!

Haykırışımızdır yüce Türklüğün sesi!

-Azerbaycanlı büyük Türkçü şair,
Almas Yıldırım'ın aziz ruhuna-

Anayurda həsrət getdin bu diyârdan,
Göylər artıq cənnət, vətənindir sənin.
Könlün, daima sürgünlərində yârdan