Ergün Mamedov Şiirleri - Şair Ergün Mamedov

Varoluş bir milliyet kavramı,
Bir ruha çevrilmiş, sanki sabit.
Benimsemeyen illet ehramı
Mürekkepte, sonsuz Tanrı şahit!

Muhtaçlığı en sonda ifrite,

Bak bugün yine tek yürüdüğüm
Ara sokaklarındayım, Tiflis!
Ne yakın ve ne uzağım sana,
Ne de ruhen yalındayım, müflis.

Hedermiş bütün zamanım, heder.

Düşmanın bəllidir ki, onu yaxşı tanı,
Tanı ki, unudma atanı, Türküstanı!
Axdıqca damarında irqin əsil qanı,
Yaşa, yaşa ki, yurdun qalsın əsənlə,
Türkçülük var olacaqsan, o da sənlə.

Asırlardan yenik bir şaman,
Türkistan adlı mülke tavaf.
Sözle ölçülmeden yer, zaman
Elbet dolmalı Türk’e taraf.

Görme rezil muasırları,

Bana fark etmez din, inanç
Irak’ta kandaşlarım aç.
Düşse teninden tek bir saç,
Türklük için yemin ettim,

Yoksa dünya bana dar olsun,

Candan parça qopuldu qəmli ellərinə,
Çırpınaraq dəyinər dəm ki, tellərinə.
Köroğlu kimi həsrət Çənlibellərinə,
Ümid ki, ‘Bütöv’ səhərə fərqli ayılaq,
Hûrriyyətindir daimi üç rəngli bayraq!

Hissiyat diye ne duygu kaldı, ne mücerret,
Nankörlük diyârlarında hiç kabul mu cürret?!

Ne bu cisimler, ne de sevgiler oldu agâh,
Nefes tükenirken tek şiiriyâttı hâbgâh.

Bakı’dan Təbriz’ə eşitməyib bir dərd, cəlbi,
İtirdik “ayrılıq” adı altında bir hərbi.
Oyandırmaq istərsən “vətən” adlı bir qəlbi,
Birləşdir şimal ilə cənub, şərq ilə qərbi.

Bədən yenə fevral, damarlarda qan küləği,
Türk'ün səsi boğuq, bıçaqlı o an kürəği.
Fikirlərdə xatirələr ki, boğan ürəği,
İllər oldu dünya gözü qapalı qaçalı,
Tarixin unutduğu soyqırımdır Xocalı!