Ergün Mamedov Şiirleri - Şair Ergün Mamedov

Mövsümdən qış, gecə isti, qan kimi,
Küçəyə tökülmuş hissi can mini,
Unutasan necə istihqâm, kini?!
Hava atəş ki, ruhum bir təlqində,
Bu gün ki, İyirmi Yanvar təqvimdə.

Gecə ulduzlar yaxdıqca cismimi,
Şərhsizliq nə uca, nə dərin deyəm.
Təklik diyârında zərrə qismimi
Tək Tanrı bilər nə təhərindəyəm…

Payızı apardı hürriyyətimi,

Bağırmasın heç yaralar bağlayan dərdini,
Əhli olmasın, sonunda görsə kəməndini.
Bilakis, o ki, qələmgâh’ın nəğmələr dini.
Dillərdə; “Etmə, bunlar səni aşar, mugayir!”
Millət üçün değil isə niyə yaşar şâir?

Baş edilemez mısralarıma nagehan
Karalandı adından, sustu la'l ü dehan,
Neden hep geceleri içtim de kadeh, an
Gibi kırgın, neden tek lâline yorgunum?
Ebeden ruhi istiklâline vurgunum.

Kan gibi ufkum, geçtikçe dökülmüş an,
Tükenecek tahammülümüz var henüz.
Bedenden çıkmadıkça yorgun düşmüş can,
Söylenecek bir çift sözümüz var henüz.

Ecel, ömrüme karşı olan zoraki,

Çok bir şey mi dilemiş kul Tanrıdan?
İnsan arzusudur bahtiyar olsun.
Kaçmak gaflet yaşam adlı sanrıdan,
Tükenmez denen hayat umudunda;
Yaşadığı tek yer, pak diyar olsun.

I
İtirərək dənizdə bir düməni,
Silinmiş izdə, gecədə dünəni.
Ulduzlar gəlizdə, öldürdü məni
Yatdığın yerə qəbirlər qonacaq,
Mənə qalan tək sətirlər olacaq.

Öz ana dilin tek özündə el, obadı,
İtmişsə ki, adı, qırılmış qolu, qanadı.
Əzbərlənən yâr yerinə Behçət-âbâd'ı
Gəzəsən, bir-iki elə bil milyar kimi,
Tarixə ki, iz qoyasan Şəhriyâr kimi.

-II. Karabağ Savaşı şehitlerimizin aziz ruhlarına...-

Kalk! Şahlan mazinden, koş istikbaline,
Yarınında bekleyen canın senindir.
Fırtınayla doğ, boranla çağla yine,
Yele ektiğin, yoğun varın senindir!

-Kadim yurdum Türk Kafkasya’sına…-

I
Arayış zifir, asırlar vermez kalanımı,
Zulmetler Tanrı’nın kula bir armağanı mı?
Bigâne olurmuş baht, kör, Araslardan geçip;