Sen kalbime yazdığım ahenkli şiir
Bir kez varamadığım,bin renkli şehir
Sen gönül dergâhımda çektiğim zikir
Ben huşûyla yanarken,eyledin küfür..
Zamanla kuruyorken dilim damağım
O vakit bir ekim akşamıdır, serin.
Deniz durgun, gök mavi, suskun gözlerin
Martılarla yalvarıp, yakardığım akşam
Tanrı bahşetti seni, mağrur ihtişam..
Dudaklarından yüzüme bir nefes aktı,
Her biri bir kahraman(!)
Şerefsizlik ringinde
Bu çağa bir eş bulsak
Yoktur bir eş denginde
Bu ne rezil bir gençlik
Ayda yok yüzü gündüzün
Geceye pusu kurmuş hüzün
Kal merhem olsun yüzün
Kızıl kanlar dinmiyor.
Dert nakışım kalpte dizi
Vur küfrünü parçalasın
Parsel parsel
*Canımdan kan sızsın.*
Şimdi küfret sızlasın
Oluk oluk
Beyaz küller gibi gökte savrulan karlar,
Hiçlik denen cehenneme sahip çıkarlar...
Sanki biçer tüm mahluka, beyaz bir kefen.
Dert yüküyle yeryüzüne çakılır kefe'n...
Şehrin sokaklarında ıssızlık hâkim.
Boz bulutlardan çamur yağmakta
Duvarlarda yankısı yok kahkahaların
Kuşatmış baharı: Bir leş kokusu..
Her Âdemin yüreğinde: Güneş korkusu..
Ben karanlık,ıssız,sessiz toprağım
Ben bazen suya muhtaç çaresiz çiçek
Sonbahar,yaprakları dala hasret bıraksa
Ne çıkar? Yapraklar vuslat bulur toprakta.
Sonbahar ardından hazinli soğuk
Gözbebeğin süzgecinde süzüldü sızım
Bir feleğin kısgacında yazıldı yazım
Bin gecenin sor kaçında fasıldı sazım?
Binbir gece ciğerimde: Zifir yağmuru..
Umutlarım bir filizdi kıraç dağında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!