Bülbül de güldür, karga da güldür;
Bülbül bağlarda öter karga viranelerde
Bülbüllerin derdi çok, karganın çöplüğü yok!
Ne bülbülü yererim, ne kargayı överim
Karga senin, bülbül senin, gül benim.
Hasret kokar yüreğimin gamı çok
Köylüm gitti sılamın hiç tadı yok
Gelsem bile evin önden geçemem
Eşiğine oturmuş bekleyen yok
İndim tepelerden serdim gönlümü
Oysa ki zahirde hiç yükselmedim
Mazluma yüklenen yedi ömrümü
Geldim gidiyorum güldüm gülmedim
Merhamet yazıldı alın yazıma
Neler yazmazdım ki,ah senin için
Kelime ganimet, ben mecalsizim
Tanıyamadım mı, ben seni sanki
Ben hep seninleyim, sanma sensizim.
Gel sakın ha sakın, buradan gitme
Senin dertlerini hep ben çekeyim
Sana çile çalan teller kırılsın
Ecel uğramasın ya ben öleyim
Bahtına gücenen diller kırılsın
Ölsem bile yine sende yaşarım
İlmin kapısı sen idin
Sana aşık olan bendim
Gayrı senden çok beslendim
Alim Alim gül sevdalım
Ben ölünce sevdiklerim gülsünler
Ben onların gülüşlerini sevdim
Beni yâd ederek bir çay içsinler
Bir tanesi demli olsun o benim
Ruhum içer onlar üzülmesinler
Ben bülbülsem, istenmediğim güle konmam.
Yerimi de bilirim, haddimi de gülümü utandırmam.
Ne gerek vardı ölmeye;
Ne güzel inişip, binişip gidiyorduk
Arada bir paça da içiyorduk
Şimdi üstümüzde biten çiçekler
Gülüyor nefsimize, gülün bakalım
Sizde solacaksınız.
İllerin en incisi, dünyanın birincisi
Günler aylar bahane, her mevsimi şahane
Suyun hikayesidir Tomara Şelalesi
Gümüşten İpek Yolu, tarihtir Gümüşhane
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!