Garip anam yalnız kalmış
Beter, ağlayı ağlayı
Mutlu günler hayalinde
Tüter ağlayı ağlayı
Dünya ağusunu içti
Körpe idim sevilirdim kucakta,
Gelse derdim gelse gayrı gençliğim
Her şey güzel duman pembe ocakta
Gelse derdim, beni bulsa gençliğim.
Büyüyordum hiçbir şeyden habersiz
Çocuktum bilmezdim nasıl günlerdi
Elleri iş eyler kendi inlerdi
Sessizce kulağım onu dinlerdi
Derdini kendine dökerdi anam
Gözünde dinmezdi her gün yağmuru
Biri çıktı içimden
İpe un sermeye kalktı
Ne ettim bilmiyorum
Diyardan sürmeye kalktı
Ulu orta her yerde
Tatlı sözlü Ayşe abla dilinden
Hurma yedik Fatma senin elinden
Abbas abi hele senin kelinden
Işık yansır göze gelir bilesin
Huzuru bulmuştuk toplanıp burda.
Ocak’ta, bembeyaz olur dağları.
Bulutlar içinde kalır dumanlı.
Ocak’ta simsiyah çıra yağları
Her şeyden nasibin alır dumanlı.
Mayısa girerken açılır dallar.
Hiç ağlamak yakışırmı yiğide?
Ağlar elbet gizli, gizli bilesin
Sen bakınca sakin göl gibi amma
Deli, deli çağlar içi bilesin.
Göstermez yaşını ele arından
Ey Dumanlı, beni senden,
Alam diyom, alamıyom.
Bir adım yer yolun amma,
Varam diyom varamıyom.
Anamas’ın bellerini
75’te Osman oğlu Ramazan
Salası verildi bitince ezan
Yıl hüzün yılıydı, aylardan hazan
Acının çiğleri düştü zemine
Yetim geldi, yetim kaldı Emine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!