Erdinç Sert Şiirleri - Şair Erdinç Sert

Ben istiridye gibi
Denizlerin dibinde;
Kumlara gömülü,
Çamurların içinde.
Günden güneşten uzak,
Derin sularında yalnızım.

Sensiz geçen günlerimde
Tek sabır kaynağımsın
Gecelerimi aydınlatan
Güneşimsin ayımsın
Hasret dolu kalbimde
Hayatımsın canımsın

Ağlamak istiyorum, isyanda kalbim.
Sevmiyorum desende, gücenmem sana.
Aşkım sana oyuncak, oldu bilirim.
Ağlayan hep ben oldum, sen gül sevdiğim.

Açmadın yüreğini, yalan söyledin.

Aşka düşmüş çıkamaz, seni seven şu gönlüm.
Sensiz beni taşımaz, öksüz kalan şu ömrüm.
Bu son veda buse’nmi, yaktı geçti içimi.
Aldın gittin insafsız, içimde tüm sevgileri.

Acılara terk ettin, seni seven yüreği.

Sonbaharı hayatın, artık bu son dem..
Bahtına yenilmiş, geçiyor ömür.
Hüzünler içinde, şimdi yalnız ben,
Hep seni özlüyor, ağlıyor gönül.

Feryad-ı figanda, çarpar yüreğim.

Sen gökyüzünde bir hilal
Ben yıldızın olayım.
Sar beni, kucakla kollarında;
Işığında yok olayım…
Sen gök yüzünde bir güneş,
Ben dağlarda kardelen

İçimde alev alev, ateş gibisin.
Gözlerimden okunan acılar sensin.
Gönlümün baharında, açan çiçeksin,
Derdime dermanım,tek merhem sensin.

Gitme kal gitme,bir gece daha,

Dün gece;
Yine seninle sabahladım yüreğimde.
Seninle çarptı zavallı kalbim.
Seni düşünerek titredim gecenin
Soğuğunda…
Dün gece yıldızları seyrettim

Yan yüreğim yan bakalım,
Bu rüyadan dön bakalım.
Her biten aşk böyle yakar,
Duracaksan dur bakalım…

Giden gitsin çaresi yok,

Çık yüreğimden, açtım demir kapılarını.
Söndür seninle içimde yaktığım yangını.
Kapat gözlerini akıtma yalandan yaşlarını.
Uzatma tutaman artık soğuyan avuçlarını.

Hadi git yüreğimden, desemde içimdesin.