Erdinç Sert Şiirleri - Şair Erdinç Sert

Sev…
Yüreğin sev diyorsa.
Neden korkun?
Sevmesende ölünüyorsa.
Bak…
Seven kalbin sesini,

Hasret bağlarımda kış,bitmedi gitti,
Hasat mevsimi koş,bekletmeden gel.
Yıldırdı rüzgarı,kar boran yetti.
Gözlerim yollarda,uyumadan gel.

Hep içimde açıyor,sevda güllerin,

Bal peteğim gül çiçeğim.
Canım her şeyimsin benim.
Göz bebeğim aşk böceğim,
Işığısın ıssız gecelerimim.

Sensin benim gelinciğim.

Alnımızdaki leke değil,
Şehit nişanı.
İçimizde har değil,
Namdır yürektir.
Bayrağım gönderlerde,
Türk’ün Son fermanı.

Sende yan, benim yandığım gibi.
Sende ağla, hergün ağladığım gibi.
Sende acı çek bir ömür boyu.
Bana çektirdiğin acılar gibi.

Sende bekle, benim beklediğim gibi.

Ergenekon’dan taşmış ırkımız bizim.
Yollarında taşlarında iz’imiz var.
Allahu Ekber Dağlarında mührümüz bizim.
Sularında,buzlarında, canımız var.

Zaferlere and içmiş kırkımız bizim.

Mevsim kış yüreğimde…
Barınamazsın ayazında sen.

Soğuk gecelerine mahkum,
Bir serçe misali,titreyen ben.

Nasılda bakardın gözlerime,
Seviyorsun sanırdım.
Her telefon açışında,
Özlüyorsun sanırdım.

Sen gülerken gözlerim,

En ümitsiz anımda buldum seni
Düşerken dipsiz uçurumlara
En çaresiz anımda doluverdin
Yüreğimin kuytularına

İlk görüşümde titredi yüreğim

Eşkiya kahraman yiğit piç oldu
Bu vatana baş koyan şehit hiç oldu
Mertlik hiç kalmadı,namert güç oldu

Yeter artık milletim gün bu gündür
Güldür hep Allahım sen Türkü güldür