Erdi başım göklere Şiiri - A. Yüksel Şan ...

Ellerim gözlerim,
ayaklarım dolanmakta
yine bu gün,
yüksek yüksek tepelerin şavkından.
Özlemim var, hasretliğim var içimde,
kimi bakir kimi bir koncasından,
o güllerle o nadide çiçeklerde,
tekrar, tekrar gezimek istiyorum ve geziyorum,
aralarında.
Kokladım, gülünü ve bakir dağların nergisini,
derin vadilerin, derinliklerinden,
hasrettim nicedir ona saten,
kır çiçeği kokan,
tepeler ovalar ey yüce dağlara ben.

Bir uçurumun dibinde, gördüm,
bir yarığın içindeki, en nadide o çiçeğini,
nasılda güzeldi, nasıl da yakışmıştı,
o nadide çiçek iki yalçın kayanın,tam arasına!
Kokmakta burcu, burcu,
Kokusu yayılmakta arşı alada.
O boynunu bükmüş beklerdi,
koparılmadan yerinde koklanmayı.
O bir aşk çiçeği sevda çiçeği.

Kıyamadım, değsem de koparmaya,
eğildim, eğildim kokladım koparmadan doyasıya,
gezindi, ellerim üzerinde ama okşarken,
usul, usul ve,ve yavaştan, yavaştan!
Sonra, sonra bir el değdi kayaya,
Kopar dedi önce,kopar,
Sonra dedi, vazgeçtim koparma, koparma!
kokla korkmadan, sen buradan istiyorsan,
Doya, doya.
Ama sakın beni yerimden koparma.

Ayağım kaydı birden,
zor bela tutundum kayalara,
kayalar kaygan! sarıldım düşmemek için.
Bir taraftan koklarken,
ve bir taraftan okşarken iştahla!
Bir ateş bastı, kalbim çarptı korkumdan,
meğer ne çiçekler yetişmiş şu dağlar,
meğerse ne güzel çiçekler varmış,
o ateş gibi yanan,
kızgın güneşte kızarıp durmuş,
iki sıcak kaygan kayanın arasında.
o baharda yazda.
O gün en güzel günümdü,
dağlar ovalar serildi, birer ellerime,
tepelerde gezindim bulutlarda dolaştım,
tozpembeye büründü ellerimde,
güzellikler adım, adım dağ bayır üzerinde.
ve kayalarınarısında eridim sıcaklardan,
yandım her değdiğim kayaların, sıcağından.
Kokladım vadinin en güzel en nadide çiçeğinden,
böcek oldum bazen, bazen de bir bal arısı,
Polenlerini aldım, çiçek,çiçek gezip gezinirken.
Ve erdi başım sonunda göklere.
Doya, doya.

A.Yüksel Şanlı er
21 Temmuz 2010-07-21
Antalya